Chorowanie z kotami

No i dopadło mnie. Na sam koniec tej wstrętnej zimy przypałętał się do mnie wirus. A tak dzielnie się trzymałam, gdy wokół wszyscy byli chorzy. A jednak… gorączka, ból mięśni, drapanie w gardle. Skończyło się wizytą u lekarza i zwolnieniem. Garść leków zakupiona (bosz.. ile one kosztują, zostawiłam majątek w aptece, ale mam Gripex, Rutinoscorbin, witaminę C, wapno, Herbitussin do nawilżania gardła, Tantum Verde i jeszcze kilka jakiś dziwnych leków), chorować czas zacząć…

Jedynie koty cieszą się z mojej choroby ;)  Rano jak co dzień budziły mnie na śniadanie i były wielce zdziwione, że nie dzwoni budzik. Jak to, nie będzie śniadanka? No nie, musiałam się zwlec i napełnić miski, bezdyskusyjnie. Jakie było zdziwienie sierściuchów, gdy zamiast krzątać się w kuchni, przygotowywać w pośpiechu śniadanie i parzyć poranną kawę… wróciłam do łóżka! J Wróciły i ze mną, najedzone, zadowolone, mruczące. Wygrzewały mnie do południa, pewnie próbując wyciągnąć ze mnie chorobę!

W końcu musiałam wstać. Trzeba trochę popracować, niestety. Odpalam komputer, koty zdziwione moją obecnością. Jakbym zakłóciła ich rytm dnia. Krążą wokół mnie, zawijają ósemki, gadają, przynoszą zabawki J Chwila, chwila, muszę coś zrobić, popracować. Siadam przy kompie. Łini od razu wskoczył do swojego pudełeczka, usytuowanego przy komputerze, zwinął się do snu i odpalił mruczando J Tak, Pańcia zostaje z Wami, łobuzy moje kochane J

Łini pilnuje mnie przy komputerze :)

I będziemy tak razem przez kolejne kilka dni!

Mam wrażenie, że koty cieszą się z mojej choroby J choć ja wolałabym już cudownie ozdrowieć!