Robimy pranie

Nadeszła sobota. W sobotę z reguły robię pranie. No i sprzątamy mieszkanie. Na porządki zabrakło siły ;) taka deszczowa aura za oknem sprawia, że nic się nie chce robić. Ale pranie musi być!

No i inspekcja być musi! Bo jak to tak wrzucać rzeczy do pralki bez kontroli.

hmmm

Trzeba uważać, żeby kota przez przypadek nie uprać razem z praniem! Sprawdzanie pralki przed włączeniem to już mój rytuał :) 

Na szczęście Łini zaaprobował zawartość pralki. A pranie świeże i pachnące suszy się już w łazience :) 

Pozdrawiamy! Miłej soboty :)

Taki zwykły weekend

Szaro buro za oknem. Weny do robienia czegokolwiek brak. Piję herbatę z sokiem malinowym na rozgrzanie i poprawienie sobie humoru. Koty śpią. Gucio nawet pochrapuje ;) Pomimo otwartego wyjścia na ogródek, koty nie wystawiły nosów na dwór. Ja jedynie przespacerowałam się do sklepu po ziemniaki na obiad J

Niedziela mija leniwie. Czuję pustkę, bo ostatnie weekendy spędzaliśmy z nosem w repertuarze kinowym, przemieszczając się z filmu na film. Teraz Sputnik się skończył i zostało tylko miłe wspomnienie obejrzanej dużej ilości ambitnych, rosyjskich  filmów. Dobre i takie wspomnienie J

Tak więc zwykły weekend trwa. I niech trwa jak najdłużej! Nawet taki zwykły! Fajnie jest zwyczajnie po przebywać w domu, pomruczeć z kotami, poleniuchować.

Leniuchujemy sobie wszyscy J

Łini leniuchuje w torebkowym raju

Gucio zaanektował rożek narożnika

A Fifi jak zwykle okupuje dekoder :)

Miłej niedzieli kochani!

Gustaw w saunie

Chodzę, szukam, nawołuję po całym mieszkaniu. Rozpłynął się w nicości. Fifi łypie na mnie spode łba, szczęśliwa że nią się nie zainteresowałam. Łini zaniepokojony łazi za mną tak jakby też szukał Gucia...

No gdzie jest Gustaw? Tylko koty potrafią rozpłynąć się w nicości i stać się niezauważalne dla człowieka. Zaglądam na balkon, czy go tam przypadkiem nie zamknęłam. Sprawdzam szafy i wszystkie kryjówki. Nie ma. Kot unicestwił się.

A tu nagle słyszę ziewnięcie. Patrzę.. podchodzę do okna, zaglądam pod parapet a tam...

Gustaw w saunie! :) Tylko on jest na tyle zwinny i chudy, że jest w stanie wcisnąć się na kaloryfer pod parapet. Kaloryfer zastawiony jest krzesłami, przy krzesłach stoi stół i w ogóle nie widać kota :) A on wygrzewa futro jak by był w saunie. Ma Gustaw swoje prywatne SPA. Pozostałe koty mogą mu tylko pozazdrościć ;)

Widoki z okna

Zrobiło się już chłodniej na dworze. W nocy pojawiają się pierwsze przymrozki. Już miałam poranny debiut w skrobaniu szyb w samochodzie... Koty też przysuwają się w stronę kaloryferów ;) a przede wszystkim nie chce im się już wychodzić na dwór! Otwarty balkon i wyjście na ogródek już ich nie kusi. Gdy zapraszam je do spaceru, patrzą się na mnie bacznie, a w ich oczach widzę stanowcze NIE! (może to i dobrze, bo nie przyniosą kolejnych pcheł? ;) )

Pozostaje więc im podziwiać świat zza szyby okiennej. :)

Co oczywiście czynią nieustannie:

Bywa, że Gucio i Łini się bratają i wspólnie wyglądają przez okno

Ale bywa też, że siedzę w osobnych kątach :)

Fifi nieustannie już od wielu miesięcy grzeje miejsce na dekoderze :)

Jeśli chodzi o pchły, to chyba sytuacja się trochę uspokoiła. Dziękuję wszystkim za dobre rady i ciepłe słowa :) Na razie nie widzę pasożytów na futerkach. Ale powtórzę jeszcze Fiprex za 3 tygodnie. I mam nadzieję, że pozwoli to nam pozbyć się pcheł!

Miłej soboty :)

Walczymy z pchłami

Stała się straszna rzecz. Biedne koty latają jak szalone, podskakują w górę z czterech łap, nerwowo się liżą, bo... mamy inwazję pcheł! Jeszcze nigdy moje koty nie miały pcheł. Zakraplam je regularnie, bo przecież są wychodzące, a więc na ogródku mogą złapać jakieś pasożyty. Ale jak widać i nawet zakraplanie futerka nie pomogło, bo pojawiły się w ich futerkach pchły..

Byłam wczoraj u weterynarza po Fiprex i od razu Milbemax, aby zabić ewentualnego tasiemca. Taką samą kurację stosowałam 5 tygodni temu. I co z tego? NIC. Pojawiły się pchły. Podobno bardzo dużo kotów i psów na osiedlu ma teraz pchły i właściciele tłumnie przychodzą do weta ...

Już sama nie wiem, co robić. Zakropliłam znów futerka i czekam. Mam nadzieję, że tym razem pomoże. Strasznie współczuję moim biedactwom, bo widać, że ugryzienia pcheł są dla nich bolesne :(

A Wasze koty miały kiedyś pchły? Jak sobie z nimi poradziliście?

Poza tym życie płynie szybko i monotonnie. Dopiero weekendy, zwłaszcza te długie, przynoszą urozmaicenie :) U nas dziś wyszło słońce, jest cieplej i od razu chce się żyć :)
Miłego długiego weekendu!

Gucio i Fifi - rzadki widok, gdy leżą obok siebie :)

Wspominanie

W Zaduszki wspominamy bliskich, których już z nami nie ma, a którzy uczestniczyli w naszym życiu, często mocno na nie wpływając. Stojąc nad grobami zawsze ciepło wspominam dziadków, którzy byli dla mnie przez dużą część życia bardzo bliscy.

Wspominam też moją Baksę. To od niej się wszystko zaczęło. To był pierwszy mój kot, a raczej kotka. Pojawiła się w moim życiu nieoczekiwanie. Tata dostał ją od kolegi i po prostu przywiózł do domu. To była humorzasta kotka, z charakterem :) Bardzo byłyśmy zżyte. Pamiętam, że zawsze jak po nocach uczyłam się do sesji, przesiadywała obok mnie dzielnie asystując. Nie spała ze mną w łóżku, ale zawsze czekała przy mnie, aż się położę. Wtedy dostojnie odchodziła, zaszywając się w sypialni rodziców :)

Gdy wyprowadzałam się z domu, Baksa została z rodzicami. Za każdym razem, gdy ich odwiedzałam, witała się ze mną i przysłuchiwała, kręcąc główką, o czym rozmawiamy. Jak wychodziłam, patrzyła za mną w oknie :)

Przeżyła z nami 18 lat! Sprawiła, że pokochałam koty. Ile to ja łez wylałam w jej miękkie, czarne futerko za niespełnionymi miłościami, niepowodzeniami ... Była kotką z dystansem, ale zawsze można było liczyć na jej towarzystwo. Kochałam ją mocno. Odeszła w spokoju, po prostu położyła się i usnęła... snem na zawsze. Wierzę, że hasa szczęśliwa za tęczowym mostem. Ma swój grób w ogrodzie rodziców. Pochowaliśmy ją w pudełku, które uwielbiała i w którym usnęła na zawsze. Razem z jej ulubioną myszką. Śpij malutka spokojnie... To było już 6 lat temu... jak ten czas leci, ale Baksa zawsze pozostanie w moim sercu i w mojej pamięci!

Nie mam za wiele jej zdjęć. To była jeszcze era aparatów na klisze ;) Jednak kilka znalazłam - oto Baksa, niestety wtedy już była sędziwą staruszką :)

W taki wspominkowy dzień zebrałam się wreszcie, aby wyszukać zdjęcia moich obecnych kotów z ich młodości i wysłać na konkurs do Ani Wrocławianki Kiedy byłem małym kotkiem, hej! :) Od maleńkiego jest z nami tylko Gucio, Fifi trafiła do nas jak miała pół roczku a Łini po prostu przyszedł. Miał wtedy jakieś 2 latka (tak ocenił jego wiek weterynarz).

Na razie znalazłam zdjęcie Gucia :) Fajny? Ma szanse na wygraną?

ADHD w czystej postaci :)