Łini podrapaniec jeden

Zimno, wietrznie, śnieżnie, wcale nie wiosennie. Co z tego, że słońce świeci na całego, jak mroźny wiatr przypomina ciągle, że wiosna jeszcze wcale nie nadeszła…  Koty ożywają widząc słonko, ale jak wystawiają nosa na dwór, szybko chcą wrócić! Poza Łinim…

Temu diabłu mrozy nie straszne!  W sumie kilka lat przeżył na wolności, do kiedy nie zadomowił się na moim balkonie, w moim sercu i później moim domu (historia tu: http://koty-nurmi.blogspot.com/p/ini-vel-mimi-vel-minister.html). Uwielbia wychodzić wieczorem na obchód terytorium. Czy sypie śnieg, czy pada deszcz, czy wieje… on z ogonem do góry spaceruje sobie po dworze. Zawsze najpierw pierwsze kroki kieruje do sąsiadów do ogródka, pewnie sprawdzić czy może Marmur i Czarna (koty sąsiadów) nie śpią ;)

Mieszkam w takiej okolicy, gdzie jest również trochę kotów wolnożyjących. Znam je oczywiście wszystkie i dokarmiam. Większość posterylizowana i pokastrowana, ale zdarzają się egzemplarze od czasu do czasu gdzieś z działek, skłonne do walki o terytorium…

No i wieczór. Łini jak zwykle „kojoci” pod drzwiami balkonowymi domagając się wypuszczenia.  Puszczam nygusa. Nie mija kilka minut z dworu dochodzą kocie miauki! Miauki okropne, gonitwa przez krzaki. I wraca Mimiś… „kojoci” tym razem, aby wpuścić go do domu. No może nie całkiem na tarczy… ale jednak… na pyszczku szrama L facet bez blizny to nie facet ;) Przemywam wodą utlenioną, co oczywiście jest okupione prychaniem i wykrzywianiem się, ale trzeba odkazić! Krew nie leci, ale szrama jest. A Łiniak patrzy tymi swoimi wielkimi zielonymi oczkami niewinnie. Wtula się w pościel i usypia zmęczony …

Jak robiłam mu zdjęcie, blizny nie widać… Flesz rozjaśnia… Blizna jest – po lewej stronie na wysokości noska, ale do wesela się zagoi J

No mniej więcej tak Łini śpi - tylko teraz jest bogatszy o bliznę...