To, co pozostaje niezmienne to nasze kocie poranki :) Uwielbiam je. Igor leniwie się budzi ok. 8-9 (wiem, wiem cudowne dziecko, ale zasypia po 22, tak od razu dodam dla sprostowania, gdyby ktoś pozazdrościł), otwieram drzwi, a pod nimi już czekają koty. Od razu wskakują na łóżko i witają się z małym :) Pozwalają ze sobą robić dosłownie wszystko!
Widok tej miłości jest wzruszający :) Sami spójrzcie <3
Miłego dnia :)
Nie wiem jak mogłam przegapić ten wpis , upsss ;-)
OdpowiedzUsuńBardzo się cieszę że maluch żyje w takiej przyjaźni z kotami :D
Teraz to już pewnie biega ! ;-)))
Pozdrawiam ciepło !